Młody lalkarz najpierw dostaje informacje o teatrze dla dzieci, uczy się robić spektakle adresowane właśnie do nich. Inna sprawa, że po prostu mam potrzebę robienia teatru dla młodych widzów, bo są genialnymi odbiorcami. Dziecko ma wszystkie cechy, które pozwalają przyjmować świat takim, jakim jest. Poza tym w swoich spektaklach mogę opowiadać o fantazjach z dzieciństwa…
Podczas podróży z dzieckiem po kraju warto nie tylko podziwiać zabytki, ale i zawitać do teatru – zwłaszcza że w wielu miejscach można zobaczyć spektakle godne uwagi. Oto kilka propozycji – wszystkie szczerze polecam. Niektóre z nich po prostu lubię, inne mnie zaskoczyły i zaciekawiły. Oglądałam je z zainteresowaniem i widziałam, że siedzące obok mnie dzieci także z uwagą obserwowały to, co działo się na scenie. Przedstawienia powstały w tym sezonie – wyjątkiem jest “Koziołek Matołek” z warszawskiego Teatru na Woli. Premiera odbyła się z okazji ubiegłorocznego Dnia Dziecka. Widziałam go kilkukrotnie, za każdym razem śmiejąc się głośniej. A podobno dobry teatr to teatr, do którego chce się wracać…
To będzie tekst dla rodziców, dziadków, nauczycieli i wszystkich dorosłych, którzy lubią ryzyko. Tak jest. Dla odważnych, chcących chociażby odrobinkę poeksperymentować. Nie zamierzam jednak pisać o skakaniu na bungee, lecz o teatrze dla dzieci. Ta dziedzina sztuki, wraz z jej odbiorcami i twórcami, jest mi szczególnie bliska. A ponieważ wiem, jak niezwykle ważne dla rozwoju tego nurtu są mądre (i odważne!) decyzje osób przyprowadzających dzieci do teatru, to właśnie ich uwagę chciałabym zwrócić na nowe teksty inscenizowane w różnych teatrach w całej Polsce.
Teatr to inny świat – świat stworzony na scenie. Ale właśnie przez tę swoją szczególność stanowi jednocześnie znakomite medium do poznawania tajemnic „rzeczywistego świata”. Może służyć jako narzędzie stymulujące rozwój dziecka. Ważne jest jednak świadome i mądre wprowadzanie dziecka w teatr. Proponowanie mu „teatralnego menu” dostosowanego przede wszystkim do jego wieku i jego potrzeb, czasem potrzeb tego konkretnego, indywidualnego dziecka. A kto najlepiej powinien te potrzeby dziecka znać? Myślę, że rodzice, opiekunowie. Odpowiedzialność za to „odkrywanie teatru” przez dziecko spoczywa właśnie na rodzicach, wychowawcach. Oczywiście to, czy dziecko teatr polubi, zależy od samego teatru, z którym ma kontakt, od spektakli.
W ciągu minionego roku w teatrach całej Polski – lalkowych, dramatycznych, na scenach niezależnych i instytucjonalnych – powstały dziesiątki spektakli, których adresatem jest młody widz. Selekcjonerkom małych Warszawskich Spotkań Teatralnych przyszło wybrać z tego bogactwa najciekawsze wydarzenia. Wybór nie był łatwy, ponieważ wśród propozycji dla dzieci i młodzieży nie zabrakło inscenizacji ciekawych i ambitnych, na znakomitym poziomie artystycznym. Inscenizacji, które ogląda się z prawdziwą przyjemnością.
O tym, że Skandynawowie potrafią robić kulturę dla dzieci nie muszę chyba nikogo przekonywać. W Polsce coraz bardziej popularne stają się książki wydawane przez naszych sąsiadów zza Bałtyku. Głównie dzięki trzem wydawnictwom (Zakamarki, EneDueRabe, Media Rodzina) słowiańskie dzieci mogą zetknąć się ze znakomitymi tekstami i ilustracjami, będącymi często majsterszczykami w swej dziedzinie pod każdym względem. Wydaje się, że w północnych krajach temat kultury dziecięcej jest traktowany z najwyższą powagą. Nie ma tam miejsca na małe oszustwa czy drobne niedociągnięcia. Wszystko musi być dopięte na ostatni guzik.
